Στο Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου Γρεβενών προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ παραγωγής του Δήμου «ΓΡΕΒΕΝΑ – Πρασίνου Χώρα» το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010 με την παρουσία εκπροσώπων των αρχών και φορέων του τόπου, προέδρων πολιτιστικών συλλόγων και των Γρεβενιωτών.
Όπως τονίστηκε από τον Δήμαρχο Γρεβενών κ. Γιώργο Νούτσο και τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ, δημιουργήθηκε μια ξεχωριστή οπτική περιήγηση στον τόπο μας, μέσα από χαρακτηριστικές συναντήσεις με ανθρώπους και τοπία, ένα εργαλείο, ιδιαίτερα χρήσιμο για την προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής μας.
Αναδεικνύονται τα Γρεβενά, η Πόλη των Μανιταριών. Με τον δυναμισμό των νέων επιχειρήσεων, με το γεφύρωμα παράδοσης και σύγχρονου δυναμικού. Τα Ανακατωσάρια. Ο οικοτουρισμός.
Ένας ύμνος στην φύση. Ένα μοναδικό ρεαλιστικό ταξίδι στον τόπο των προϊστορικών γιγάντων, της μακεδονικής ιστορίας, των βυζαντινών εκκλησιών, των πέτρινων γεφυριών των υδάτινων μονοπατιών.
Το ταξίδι συνεχίζεται στο σήμερα στην σύγχρονη πόλη, με χρώματα, αρώματα και γεύσεις.
Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ είναι:
Παραγωγή Γιάννης Κουτσομύτης
Έρευνα – Δημοσιογραφική επιμέλεια Σίσσυ Νίκα
Σκηνοθεσία Δημήτρης Κιτσικούδης
Αφήγηση Νίκος Παναγιωτούνης
Διευθυντής Φωτογραφίας Χρήστος Γαλατσιάτος
Montage Βάσω Σιδέρη
Γραμματεία Παραγωγής Μαρία Δημουλά
Μουσική Επιμέλεια Studio Oxyzed
Την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια δύο εκθέσεων:
Θεόδωρος Καραγιάννης – Πεύκη και Ρόμπολο,
Ξύλινες διαδρομές WOOD PRINSA PEACE
Σίσσυ Νίκα –Γρεβενά. Στιγμιότυπα φωτός έκθεση φωτογραφίας
ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Ο Θόδωρος Καραγιάννης είναι Γρεβενιώτης και ιδιοκτήτης γνωστής Μανιταροταβέρνας.
Στις αμέτρητες εξορμήσεις του στις πλαγιές της Πίνδου για την συλλογή των μανιταριών εύρισκε διάφορα πετρώματα και ξερά ξύλα από αιωνόβια πεύκα και ρόμπολα.
Τα ξύλα του τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή τόσο για την αντοχή τους στο χρόνο όσο και για τα διάφορα σχέδια που παρέπεμπαν σε μοναδικές μορφές-με ιδιαίτερη κίνηση- ζώων, πουλιών, ερπετών κ.λ.π.
Από απλή περιέργεια άρχισε να μαζεύει μερικά από αυτά και με απλά εργαλεία κατσαβίδια και μαχαιράκια άρχισε να καθαρίζει τις σάπιες επιφάνειες. Διαπίστωσε ότι η καρδιά του ξύλου που απέμεινε μετά τον καθαρισμό ήταν σκληρή, λεία και με εντυπωσιακά σχέδια.
Στη συνέχεια προχώρησε παραπέρα. Χρησιμοποίησε και μικρούς τροχούς κάνοντας τον καθαρισμό πιο συστηματικό ενώ με την προσθήκη βερνικιού έδωσε στο ξύλο ξεχωριστή λάμψη και ομορφιά.
Σήμερα μετά από τρία χρόνια 100 και πλέον ξύλινες κατασκευές μικρές και μεγάλες κοσμούν την μανιταροταβέρνα του στα Γρεβενά, ενώ άλλα 100 παραμένουν σε αποθηκευτικούς χώρους.
Η αρχική του περιέργεια έγινε στην πορεία χόμπι. Σήμερα ο Θόδωρος Καραγιάννης στις ώρες που θέλει να χαλαρώσει από τη δουλεία του ασχολείται συστηματικά και με πολύ μεράκι με την επεξεργασία ξύλινων ευρημάτων κατά κύριο λόγο από μαύρη Πεύκη και Ρόμπολο.
Στις προθέσεις του δεν είναι να πουλήσει τις κατασκευές του. Τις θεωρεί κομμάτια των διαδρομών του στα δάση και βλέπει σε καθένα από αυτά κάτι από τις ομορφιές και τη γοητεία της Γρεβενιώτικης φύσης που ιδιαίτερα αγαπά.
Το κέρδος του απ’ όλη αυτή την προσπάθεια όπως ο ίδιος παραδέχεται είναι πως τώρα γέμισε τον ελεύθερο χρόνο του ευχάριστα και δημιουργικά. Και ακόμη πως εκτός από την μεγάλη του την αγάπη …τα μανιτάρια έχει έναν επί πλέον λόγο να επισκέπτεται τακτικά τις δασωμένες πλαγιές.
ΣΙΣΣΥ ΝΙΚΑ
Η Σίσσυ Νίκα με σπουδές στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τις Η.Π.Α είναι επικοινωνιολόγος, δημοσιογράφος τουρισμού και γαστρονομίας.
Σήμερα είναι Διευθύντρια Επικοινωνίας και Σύμβουλος Γαστρονομίας του Ξενοδοχειακού Ομίλου Μαντζαβελάκη. Παράλληλα, είναι σύμβουλος της Ναυτιλιακής Λέσχης Πειραιά.
Δημοσιογραφεί στα περιοδικά Real Taste and Style και Real Escape της εφημερίδας Real News.
Συνεργάζεται με το σκηνοθέτη Ι. Κουτσομύτη στη δημιουργία documentaire.
«Αποτυπώνει φωτογραφικά» με πάθος τους τόπους που αγαπά.
Φωτογραφίες της έχουν εκτεθεί στο ξενοδοχείο St. George Lycabettus στην Αθήνα, στο Μουσείο Λαογραφίας της Άνδρου στη Χώρα Άνδρου και τώρα στο Κέντρο Πολιτισμού στα Γρεβενά.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων (τα οποία δωρίθηκαν στον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ) διατίθενται εξ ολοκλήρου σε φιλανθρωπικούς σκοπούς που αφορούν τα παιδιά, στην μνήμη της κόρης της Μένης.
